Wat een dag, wat een race en wat een verhaal….
Ik heb in het verleden eens een stuurman horen zeggen “mooier dan dit wordt het niet dus geniet ervan zolang het kan!” Dit is eigenlijk wel een mooie en passende samenvatting van deze dag!
Maar goed daar nemen de lezers uiteraard geen genoegen mee.
Dus wat een dag! Super omstandigheden; vlak water, nagenoeg wind stil, grote belangstelling langs de kant, een super gretig team en een schitterende sloep. Alle ingrediënten dus voor een mooie race. En die kwam er!
En wat een verhaal! Ja dat is er ook. Sterker nog, verhalen. Verhalen vraagt u zich af?! Ja verhalen! Deze dag is vanuit diverse perspectieven weer te geven.
Zo is er het verhaal van de vlieg die de “Schone” al een hele tijd volgde om een mooie landingsplaats te vinden op een lekker bruingebrand, geschoren en ietwat zweterig hoofd….. maar dit is niet wat u als lezer verwacht. Dan is er nog het verhaal van het schaap, het verhaal van een overbevolkte sloep gelijk een vluchtelingen boot voor de kust van Griekenland en eigenlijk nog veel meer…
Maar het enige echte verhaal is het verhaal van onze “Helden van de Schone Waardin!”.
Zoals te doen gebruikelijk wordt er bij het oude PSD gebouw verzameld om via de Vlissingse sluizen naar de Ruyterhaven op te roeien.
Om uiteenlopende redenen is het team nog niet compleet maar als de start nadert komen alle “helden” bij één!
Badend in de zon ligt de “Schone” vergezeld door haar “helden” te wachten op wat komen gaat. Het adrenaline peil bij een ieder begint te stijgen naarmate de start nadert. De “Schone” echter straalt slechts rust, en kracht uit! Wetende wat er komen gaat vormt zij zich de rots in de branding voor de “helden”!
En dan “the final count down”, op 1 is de “Schone” er al vandoor! Ze schiet uit de startblokken, de pier wordt gerond en al snel ligt de Dolfijn op een bootlengte achterstand. Steeds verder uitlopend gaan de “helden” er voor. Maar wat een warmte, zeg maar hitte, geen zuchtje wind te bekennen en een brandende zon. Maar ook met deze omstandigheden weten ze wel raad, genoeg drinken en voor de rest gewoon op karakter doorknallen. Na afloop kan het vochtgehalte weer ruimschoots op peil gebracht worden.
De eerste boei bij het windorgel wordt haarscherp gerond in de hoop dan wat verkoeling te krijgen van wat tegenwind. Niets is minder waar dus word er weer een beroep gedaan op het karakter en het doorzettingsvermogen van de bemanning. Onder het motto “Je denkt dat je pijn voelt, maar dat is niet zo!” knallen ze door en de VOC moet er aan geloven! Er op en er over, door knallen naar de volgende rondingsboei. Vlak voor de 2de rondingsboei loopt de bemanning enige averij op. De stem van de meesteres, excuus, stuurvrouw, begint het langzaam maar zeker te begeven. De boei wordt echter weer super straks gerond en nu kan alles uit de kast voor het laatste rak.
Een ieder geeft zich volledig en al snel komt de finish in zicht. Ook het laatste stukje snijdt de “Schone” nog heerlijk door het zilte nat van de Westerschelde en onder de vele aanmoedigingen en luid gejuich van het in grote getale aanwezige publiek loopt de “Schone” binnen. Moe maar voldaan neemt ze weer plaats in de Ruyterhaven om even op adem te komen!
Na een supergezellig en muzikaal samenzijn met leden, oud roeiers, familie, vrienden, gezinsleden en uiteraard de nodige versnaperingen wordt de terugweg aangevangen. Niks geen sleepje, dat is voor watjes. Gewoon roeien, ondanks de nodige verstekelingen en het ietwat baldadige gedrag op het Lido dek is de “Schone” weer in no time veilig op haar logeer adres.
Na, voor de meesten, een lekkere verfrissende douche volgt de prijs uitreiking. Een schitterende en zeker dik verdiende 2 plaats op een historisch korte afstand van de winnaar is het resultaat van de tomeloze inzet van vandaag.
“Helden” top geroeid!
Op naar de HT!!!
En oh ja, ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat het nog lang onrustig is gebleven in het Vlissingse.
https://www.pzc.nl/walcheren/verhitte-sloeproeiers-in-snelle-gevangentorenrace-vlissingen~ae8af37a/